Όταν μπορείς στη Μακεδονία να βρεις αναφορές των επιστολών του Παύλου, όπως είναι οι Θεσσαλονικείς ή ακόμα και οι Φίλιπποι, πώς να σκεφτείς ότι κάποιος θα μπορούσε να αμφισβητήσει αυτά τα δεδομένα. Όταν διαβάζεις την πρώτη επιστολή προς Θεσσαλονικείς δεν βλέπεις μόνο την πολλαπλή αναφορά στη Μακεδονία αλλά θυμάσαι και το εξής εδάφιο:
«Αὐτοὶ γὰρ οἴδατε, ἀδελφοί, τὴν εἴσοδον ἡμῶν τὴν πρὸς ὑμᾶς ὅτι, οὐ κενὴ γέγονεν, ἀλλὰ προπαθόντες καὶ ὑβρισθέντες, καθὼς οἴδατε, ἐν Φιλίπποις, ἐπαῤῥησιασάμεθα ἐν τῷ Θεῷ ἡμῶν λαλῆσαι πρὸς ὑμᾶς τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ ἐν πολλῷ ἀγῶνι.»
Και αν υπολογίσουμε ότι οι Φίλιπποι είναι πλέον το πιο πρόσφατο Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Ελλάδας, κατανοούμε ότι μέσω του αρχαιολογικού χώρου μπορούμε ακόμα και να φανταστούμε την διαδρομή του Αποστόλου Παύλου. Το θέμα είναι πώς τολμούν μερικοί να μιλήσουν για τη Μακεδονία με τρόπο που αμφισβητεί την ελληνικότητα της έννοιας, όταν υπάρχουν τόσο ξεκάθαρες αναφορές από την ίδια την Καινή Διαθήκη. Βέβαια όταν η εξουσία λειτουργεί σαν τους Φαρισαίους και τους Γραμματείς τι μπορούμε να περιμένουμε; Το όλο πρόβλημα είναι να αντιληφθούν όλοι όσοι ασχολούνται με αυτήν την ουσία ότι δεν πρέπει να την αφήσουν να χαθεί επειδή μερικοί θεωρούν ότι η ιστορία πέθανε χάρη στην ιδεολογία τους.