Η επέτειος της εισβολής του 1974 αποδεικνύει τουλάχιστον στα Κατεχόμενα πόσο τεχνητή και πλαστή ήταν η λεγόμενη επαναπροσέγγιση των δύο κοινοτήτων. Φαίνεται πια ότι υπήρχε μόνο και μόνο ένα πολιτικό όφελος και τίποτα άλλο. Ο ηγέτης των Κατεχομένων έδειξε αυτές τις ημέρες πόσο φιλότουρκος ήταν, είναι και θα είναι. Έτσι όσοι έλεγαν ότι ήταν πιο κοντά στο κυπριακό πνεύμα, αναγκάζονται τώρα να μαζέψουν όλα τα επιχειρήματά τους διότι κάθε δήλωση του δείχνει το τουρκικό του υπόβαθρο. Δεν μιλά βέβαια για απελευθέρωση της Κύπρου από τον τουρκικό ζυγό αντιθέτως παρουσιάζει την εισβολή ως σωτήρια κίνηση και απαραίτητη πράξη για να σωθούν οι Τουρκοκύπριοι από τους Ελληνοκύπριους. Με άλλα λόγια για τον ηγέτη των Κατεχομένων η Τουρκία έκανε το καθήκον της ως εγγυήτρια δύναμη. Μάλιστα επιμένει λέγοντας ότι χάρη σε αυτή την παρέμβαση ότι έπεσε η χούντα στην Ελλάδα. Με άλλα λόγια η Τουρκία γι’ αυτόν είναι η ασφάλεια της κοινότητάς του. Έτσι με τη δική του ερμηνεία δεν υπάρχει ούτε εισβολή ούτε κατοχή διότι το όλο πλαίσιο είναι νόμιμο. Βέβαια ξεχνά έντεχνα και εσκεμμένα τα δύο ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών που όχι μόνο καταδικάζουν την εισβολή αλλά εξηγούν ταυτόχρονα ότι το κατοχικό καθεστώς και οι θεσμοί του είναι παράνομοι και δεν υπάρχει διεθνής αναγνώριση.