Όλοι έχουμε συνηθίσει ν’ ακούμε για πυρκαγιές στην Ελλάδα από τότε που υπάρχουμε. Όλοι ξέρουμε τι γίνεται όταν ακούμε ότι έχουν καεί χιλιάδες στρέμματα. Όλοι έχουμε στο μυαλό μας το σύνθημα το δάσος δίνει ζωή. Τώρα όμως μιλούμε για ζωντανούς ανθρώπους που πέθαναν, που κάηκαν. Δεν πρόκειται για απομονωμένες περιοχές αλλά για την ίδια την Αθήνα και εδώ δεν υπάρχει καμία δικαιολογία ούτε για τον αριθμό θυμάτων ούτε για την αναποτελεσματικότητα της εξουσίας, για να ενεργοποιήσει εγκαίρως τις κατάλληλες υποδομές, για την αντιμετώπιση της τραγικής κατάστασης. Η πυρκαγιά από μόνη της ενώ είναι καταστροφική δεν είναι εκ φύσης τραγική. Η τραγωδία προέρχεται από την έλλειψη αναγκαίων μέτρων για την καταπολέμηση της φωτιάς. Οι νεκροί που έπεσαν θύματα της φωτιάς, δεν θα δεχτούν πια δικαιολογίες της εξουσίας. Η ανικανότητα φαίνεται δυστυχώς και σε αυτόν τον τομέα, όταν δεν μπορείς να συντονίσεις δυνάμεις που έχουν αποτελεσματικότητα. Διότι όταν δεν καταλαβαίνεις από κρίσεις και νομίζεις ότι όλα διαπραγματεύονται χωρίς να υπολογίσεις το έκτακτο, πέφτεις στην παγίδα της παραπληροφόρησης. Η προπαγάνδα δεν σβήνει τις φωτιές. Τώρα δεν μιλούμε για αγανάκτηση του ελληνικού λαού, αλλά για τραγωδία που έχει υποστεί. Μία παρέα ατόμων που δεν ξέρει από διαχείριση κρίσεων φαίνεται με τους νεκρούς που αφήνει στο χώμα.