Ενώ οι ΗΠΑ και η Γαλλία έχουν ενισχύσει τις προθέσεις τους για βοήθεια του κουρδικού λαού, βλέπουμε ότι η Ρωσία δεν έχει πρόβλημα να συμμαχήσει με την Τουρκία σε τακτικό επίπεδο, για να εξυπηρετήσει την υψηλή στρατηγική στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Η Ρωσία θέλει να διατηρήσει τον έλεγχο της Συρίας, αλλά όχι μόνο. Αντιλαμβάνεται ότι εμφανίζεται μέσω των Κούρδων ένα πολιτισμικό κοσμοπολίτικο μοντέλο το οποίο λειτουργεί και θέλει να εξαπλωθεί για να ζήσουν διαφορετικοί λαοί ελεύθεροι και ενωμένοι. Πρόκειται για μια ιδέα που βασίζεται στην έννοια της συνομοσπονδίας μεταξύ κρατών που έχουν τα ίδια ιδανικά. Μόνο που η Ρωσία δεν θέλει να υλοποιηθεί αυτό το μοντέλο και επιδιώκει το δικό της που χρειάζεται την επιρροή μιας ισχυρής δύναμης πίσω από ένα κρατίδιο. Δεν θέλει στην περιοχή μια άλλη Ευρωπαϊκή Ένωση με κράτη που σέβονται στον ίδιο βαθμό άλλα κράτη. Έτσι παρόλο τις αντιπαραθέσεις που έχει με την Τουρκία, προτιμά να συμμαχήσει με το δόγμα του παντουρκισμού που βασίζεται πάνω στους μουσουλμάνους αποκλειστικά. Έτσι δεν έχει πρόβλημα με τα πλήγματα στο Αφρίν, αφού υποστηρίζουν τις θέσεις, διότι κόβουν ενεργειακά τον δρόμο της συνομοσπονδίας στη Μεσόγειο όπου μπορούσε να διοχετευτεί το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο της Ανατολής. Χτυπούν μ’ αυτόν τον τρόπο τους Κούρδους λόγω της αντιπαράθεσης με τα αμερικανικά συμφέροντα. Πρέπει λοιπόν να σκεφτούμε πώς ήταν η Ευρώπη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και πώς δημιουργήθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση, για να καταλάβουμε ποιο είναι το όραμα στην Ανατολή δίχως επιρροή της Τουρκίας.