Το καλοκαίρι δεν έχει τελειώσει. Ο κατάλογος των νεκρών δεν έχει τελειώσει. Κι όμως ακούμε την ανευθυνότητα της απραξίας της εξουσίας, που προσπαθεί να αναλάβει τα πάντα για να μην εξηγήσει τίποτα για όλα τα λάθη που έγιναν τόσο στο στρατηγικό και τακτικό επίπεδο. Δεν είναι η εθελοντική προσέγγιση που λύνει προβλήματα δομικά της στρατηγικής διαχείρισης κρίσεων. Δεν είναι ο λαός που πρέπει να σωθεί από μόνος του, αλλιώς δεν θα είχε νόημα να υπάρχει η κυβέρνηση. Ας αφήσουμε επιτέλους, τα ψεύτικα και μεγάλα λόγια κι ας πάρουν τις ευθύνες τους ο καθένας που έχει μια θέση και έχει μια αξιοπρέπεια. Διότι ο ελληνικός λαός δεν ξεχνά ποτέ αυτούς που σκοτώνουν αθώους λόγω απραξίας. Έτσι το πολιτικό κόστος σίγουρα θα υπάρξει, αφού και ο πιο αφελής από τους ψηφοφόρους κατανοεί ότι όταν βάζεις κομματόσκυλα σε σημαντικές θέσεις, όπου πρέπει να πάρουν αποφάσεις, είναι αναμενόμενο σε περίπτωση καταστροφής να προκαλέσουν τραγωδία, που πληγώνει τον Ελληνισμό γιατί ποτέ δεν αφήνει τους αθώους να πεθάνουν και μέσα στη λήθη. Όσοι λοιπόν έχουν ευθύνες σε αυτήν την τραγωδία σίγουρα θα πρέπει να προβληματιστούν για το μέλλον, διότι τώρα δε μιλάμε μόνο και μόνο για φθορά της εξουσίας αλλά και για ανευθυνότητα της απραξίας.