Κανείς δεν είχε υπολογίσει ότι ο ελληνικός λαός θα ήταν τόσο ενωμένος για την αντιμετώπιση του Σκοπιανού. Κατάλαβε γρήγορα ότι υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα στον τρόπο προσέγγισης του όλου θέματος στις διαπραγματεύσεις και τώρα που έχει στα χέρια του το προσύμφωνο που αναζητά απεγνωσμένα η κυβέρνηση να μετατραπεί σε συμφωνία, ξέρει ακριβώς ποιοι είναι οι κίνδυνοι για την Ελλάδα. Έτσι αντιλήφθηκε ότι το όλο θέμα δεν αφορά μόνο και μόνο το όνομα, διότι μπήκαν και άρθρα που αφορούν την ιθαγένεια, τη γλώσσα, την ιστορία, την αρχαιολογία, την εκπαίδευση, την ελεύθερη έκφραση των πολιτών, την αλλαγή των τοπωνυμίων, την ελληνική ΑΟΖ, το φυσικό αέριο, το πετρέλαιο, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, την αλιεία, τους περιφερειακούς και διεθνείς οργανισμούς και θεσμούς. Το προσύμφωνο δεν είναι μόνο ένα άρθρο αλλά είκοσι άρθρα, που προσπαθούν να αναθεωρήσουν την κατάσταση που προβλέπει η ενδιάμεση συμφωνία του 1995. Επίσης δεν αξιοποιεί καθόλου ότι η Ελλάδα είναι στο NATO από το 1952, στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 1981, στην Ευρωζώνη από το 2001 και ότι διαθέτει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ, η οποία της δίνει ενεργειακές προοπτικές με το θαλάσσιο οικόπεδο 2, και τις 3 περιοχές Ιόνιο, Δυτικά Κρήτης και Νότιο Δυτικά Κρήτης. Ενώ τα Σκόπια δεν είναι στο NATO, δεν είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν είναι στην Ευρωζώνη και είναι περίκλειστο κράτος δίχως πρόσβαση στη θάλασσα. Και αυτή η διαφορά κάνει τη διαφορά στη στρατηγική. Αυτό δεν το ξεχνά ο ελληνικός λαός.