Υπάρχουν πολλοί λόγοι που εξηγούν με αντικειμενικά δεδομένα την ύπαρξη μιας γενοκτονίας. Κάθε γενοκτονία γίνεται για κάποιο σκοπό και δεν είναι όλοι οι ίδιοι. Για πολλούς αυτό μπορεί και να μην έχει σημασία, αλλά για τους αγωνιστές της Ανθρωπότητας έχει τεράστια σημασία. Έτσι βρίσκουμε μια παθητική μορφή γενοκτονίας με τη χρήση των ακραίων καιρικών συνθηκών που θα εξοντώσουν από μόνες τους τα θύματα. Υπάρχει και η ενεργητική μορφή, όπου οι αθώοι εγκλωβίζονται έτσι ώστε να μην έχουν πόρους για την επιβίωση τους. Όμως δεν πρέπει να ξεχάσουμε και μια άλλη περίπτωση, η οποία είναι ακόμα πιο βάρβαρη, διότι βασίζεται στην απάνθρωπη ιδέα του υπάνθρωπου που πρέπει να αφανιστεί με τεχνικό και υποτίθεται επιστημονικό τρόπο μετά από μια πειραματική προσέγγιση μέσω των βασανιστηρίων. Για να είμαστε ακόμα πιο ξεκάθαροι, δεν πρόκειται για βασανιστήρια που έχουν στόχο την αρπαγή πληροφοριών, αλλά για πειράματα που γίνονται, θεωρώντας δεδομένο ότι δεν αφορούν καν ανθρώπους. Η φρίκη αυτών των πειραμάτων που επιδιώκουν την απόδειξη της διαφοράς σε φυλετικό επίπεδο ξεπερνά κάθε βαρβαρότητα, διότι δεν είναι ένας απλώς αφανισμός αλλά για μια εσκεμμένη εξόντωση που γίνεται χωρίς κανένα συναίσθημα, ούτε τύψεις, ούτε ενοχές μόνο και μόνο ένα καθήκον βαρβαρότητας που εκτελεί τον απάνθρωπο ρόλο της. Αυτό το είδος γενοκτονίας έχουν υποστεί οι Ρομά.