Το γυάλινο τραπέζι δεν ενοχλούσε την όραση.
Ήταν σαν εκείνους τους χάρτες
που είχαν δημιουργηθεί
για ν’ αναδείξουν άλλους.
Ήταν το ανάλογο των ιστορικών συνθηκών
που έκρυβαν το μέλλον
σε όσους δεν ήξεραν να τις διαβάσουν
και το έδειχναν στους άλλους
έτσι δεν είχαν ανάγκη
από καμιά πρόβλεψη
όλα ήταν μπροστά στο βλέμμα τους.
Η επιφάνεια είχε όγκο
διότι έδειχνε μια άλλη επιφάνεια
πίσω της και πιο βαθιά.
Θύμιζε την κατοχή
που έκρυβε μια άλλη κατοχή μέσα της.
Στην Πελοπόννησο ήταν κατανοητό.
Αλλά ποιος το είχε καταλάβει στην Κύπρο;
Οι πιο παλιοί θυμόντουσαν γεγονότα
που ήταν ασήμαντα για το μέλλον.
Δεν ήξεραν για το βαθύ παρελθόν.