Άτομα σαν τον Χίτλερ, τον Στάλιν, τον Κεμάλ κλπ δεν είναι απλώς γενοκτόνοι, διότι αυτό το χαρακτηριστικό περιγράφει τα εγκλήματά τους. Επί της ουσίας είναι άπιστοι της Ανθρωπότητας, δηλαδή δεν πιστεύουν σε αυτή την έννοια και κατά συνέπεια γιατί να ασχοληθούν με τα ανθρώπινα διακαιώματα. Για αυτούς οι άνθρωποι μοιάζουν με έντομα που μπορούν να εξοντώσουν όποτε τους είναι ενοχλητικά. Το πρόβλημα είναι ότι τους ενοχλεί και η ύπαρξή τους, διότι τα συστήματα τους θέλουν άτομα που να μην αντιδρούν, που να μην έχουν ανάδραση, που να εκτελούν απλώς τις εντολές τους και τίποτα άλλο. Έτσι η Ανθρωπότητα ως πολυκυκλική υπερδομή είναι αναγκαστικά ένας εχθρός που πρέπει να αφανιστεί. Η Ανθρωπότητα για αυτούς δεν πρέπει να ξεπερνά τον κύκλο τους, τη ζώνη που ελέγχουν, τον ζωτικό τους χώρο. Κι επειδή η Ανθρωπότητα έχει την υποστήριξη του Χρόνου, οι άπιστοι της Ανθρωπότητας γίνονται χρονοκτόνοι κι όχι μόνο γενοκτόνοι διότι θέλουν η ιστορία να περνά από το μηδενικό στάδιο, για να είναι όλα όπως θέλουν αυτοί. Χρησιμοποιούν την έννοια της αλυσίδας του Markov για να εξολοθρεύσουν όχι μόνο τους διανοούμενους αλλά και το παρελθόν, έτσι ώστε το μέλλον να εξαρτάται μόνο και μόνο από το παρόν τους και αυτό να είναι τεχνητό. Με αυτήν την έννοια είναι σημαντική η προώθηση των Δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας, διότι αποτελούν ένα εργαλείο άμυνας ενάντια σε μορφές βαρβαρότητας που δεν υποψιαζόμαστε ακόμα γιατί και η φαντασία έχει τα όριά της, όχι όμως η φρίκη των γενοκτονιών.