Ακούγοντας το τρομερό περίφημο Αρκάδι,
σκέφτηκε ότι και μόνο η ύπαρξη
ενός τέτοιου άσματος
ήταν βρισιά για τη λήθη
και δεν τον ξάφνιαζε η απέχθεια
της βαρβαρότητας για την ηρωϊκή μνήμη.
Συνέχιζε να γράφει χωρίς παύση
γιατί έβλεπε μέσα του σκηνές
του παρελθόντος
ακόμα πιο παλιές
κι από την Εθνική Επανάσταση
βέβαια αναρωτιόταν πώς τις είχαν ξεχάσει
οι περισσότεροι κι είχαν αποφασίσει
ότι η απελευθέρωση ως διαδικασία
είχε σταματήσει
λες και δεν έβλεπαν την κατεχόμενη Θράκη
λες κι είχαν βγάλει από τη μνήμη τους
την Αγία Σοφία
ενώ έλεγαν ότι πίστευαν
αλλά σε τι τελικά…
Η παράδοση του Γένους δεν ήξερε από τέτοια
γιατί όλη η δομή της είχε
την υπερστήριξη
της πολυκυκλικής υπερδομής
της Ανθρωπότητας.
Και γι’ αυτό θα συνέχιζε τον αγώνα
και μόνος.