Η πρώτη ιδέα ήταν απλή.
Κι όμως ήδη έμοιαζε με σενάριο
επιστημονικής φαντασίας.
Πώς θα ήταν ο κόσμος
αν ο Χρόνος ήταν δέκα φορές
πιο γρήγορος.
Δηλαδή αν μετά από κάθε έτος
είχε περάσει μια δεκαετία.
Αυτή η αλλαγή
για ένα κανονικό εγκέφαλο
δεν σήμαινε απολύτως τίποτα.
Για τους άλλους όμως
ήταν η αρχή
ιδιόμορφων υπολογισμών.
Διότι έπρεπε ταυτόχρονα
να καθοριστεί
τι δεν είχε αλλάξει
σε αυτή τη διαδικασία.
Διότι αν δεν είχε αλλάξει η ταχύτητα
της εγκεφαλικής επεξεργασίας
τότε η πραγματικότητα θα ήταν δραματική.
Ένας κανονικός εγκέφαλος
ας πούμε με ένα δείκτη νοημοσύνης
που να ισούται αρχικά με εκατό
θα είχε στο τέλος της διαδικασίας
φτάσει στο δέκα.
Η νοημοσύνη του θα ήταν πάνω κάτω
αυτή ενός σκύλου.
Αυτό έδειχνε μάλιστα πώς
αυτά αντιλαμβάνονταν
την πραγματικότητα του κόσμου.
Κι αν ένας άνθρωπος
ήθελε να έχει ένα κανονικό
δείκτη νοημοσύνης στο τέλος
θα έπρεπε στην αρχή
να ισούται με χίλια.
Και αυτός ο αριθμός
λόγω του εξωπραγματικού μεγέθους του
εκφύλιζε ουσιαστικά
και την ίδια την έννοια
του δείκτη νοημοσύνης
τουλάχιστον για ανθρώπους.