Σε μια τραγική στιγμή της ιστορίας του, αυτός ο λαός ο πιο ελεύθερος του κόσμου συνάντησε έναν άλλο λαό: έναν λαό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε τον πιο σκλαβωμένο του κόσμου, παρόλο που έπραττε κάτω από μορφές συμβατικής ελευθερίας, και εδώ είναι που φτάνουμε σε αυτό το τραγικό ραντεβού μεταξύ του βοημικού λαού και του γερμανικού λαού.
Ο γερμανικός λαός πάντα ζούσε σε μία ζωή με κανονισμούς και οι Ναζί, στο αχόρταγο πάθος τους να κυριαρχήσουν τα πάντα, βρέθηκαν βυθισμένοι σ’ έναν ωκεανό κανονισμών για κάθε μορφή ζωής, ακόμα και την πιο οικεία. Για τους ναζί οι Βοήμιδες αντιπροσώπευαν δύο πτυχές. Αφενός, αυτός ο λαός που προκαλούσε τις μορφές ελέγχου και που έχει αφιερωθεί στην ελευθερία ήταν απαραίτητα μία ακοινώνητη ομάδα. Αφετέρου, καθορίζοντας μία ιεραρχία των φυλετικών αξιών, οι ναζί βρήκαν μία καλή ευκαιρία να βάλουν κάτω από τη φυλετική πυραμίδα ένα άλλο λαό υποτίθεται κατώτερο δίπλα στους Εβραίους. Αποφάσισαν λοιπόν να διαχειριστούν τους Βοήμιδες και τους Εβραίους με ανάλογο τρόπο. Τους έβαζαν εκτός νόμου, και στην τελική φάση τους έστειλαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης για εξολόθρευση.