To 1938, μετά την κατάληψη της Αυστρίας, οι ναζί άρχισαν να διατυπώνουν στο σχέδιό τους για το βοημικό πρόβλημα. Ένα έγγραφο του ναζιστικού κόμματος το 1938 εναντιώνεται κάθετα σε κάθε ιδεα φυσικής απορρόφησης των Βοήμιδων. Οι συγγραφείς αυτού του εγγράφου αγανακτούν και μόνο με την σκέψη της φυσικής απορρόφησης των Βοήμιδων από τις κοινότητες γερμανικού αίματος, αφού αυτό θα σήμαινε την υιοθέτηση της φιλοσοφίας της ισότητας των ανθρωπίνων όντων. Πρότειναν λοιπόν, το 1938, στην κατεχόμενη Αυστρία, να αφανίσουν τους Βοήμιδες βάζοντάς τους σε στρατόπεδα καταναγκαστικών έργων, χωρίζοντας τους από τη γυναίκα τους για να αποφύγουν τη γεννητικότητα. Ταυτόχρονα επινόησαν ένα σχέδιο τη μαζική άμεση αποστείρωση.
Οι Βοήμιδες προσέγγισαν την τελική τους τραγωδία, όταν ξέσπασε ο πόλεμος και περισσότερο όταν ο Χίτλερ προκάλεσε τον πόλεμο ενάντια στη Ρωσία. Το καλοκαίρι του 1941, υπό την διοίκηση του γερμανικού στρατού, οργανώθηκαν οι περίφημες ομάδες εξολόθρευσης. Η διαταγή εξολόθρευσης αφορούσε παράλληλα τους Εβραίους και τους Βοήμιδες. Η Γενοκτονία είχε αρχίσει. Όμως, ο πιο οργανωμένος λαός που ακολουθούσε τους κανόνες του γερμανικού λαού, καθόρισε ειδικές διαδικασίες για τη Γενοκτονία των Εβραίων και των Βοήμιδων.