Ο Lemkin γράφει ότι οι ναζί που ήθελαν να μελετήσουν τις αντοχές ενός αεροπόρου που έπεσε στη θάλασσα, χρησιμοποίησαν αρχικά τους Ρομά αναγκάζοντάς τους να πίνουν μόνο θαλασσινό νερό. Στη συνέχεια σταμάτησαν αυτά τα πειράματα επειδή θεωρούσαν ότι οι Ρομά ήταν κατώτερος λαός και η έλλειψη αντοχών δεν ήταν αντιπροσωπευτική για Γερμανούς πιλότους. Συνέχισαν όμως να εκμεταλλεύονται γυναίκες Ρομά για να ζεστάνουν με την ανθρώπινη θερμότητα ένα πιλότο που είχε πέσει σε παγωμένο νερό. Για αυτό το δήθεν επιστημονικό πείραμα έβαλαν ένα πιλότο σε ένα κρεβάτι με δύο γυμνές Ρομά. Αυτές οι περιγραφές δεν δείχνουν μόνο τη βαρβαρότητα των ναζί αλλά και τη γελοιότητα του επιστημονικού τους υπόβαθρου. Σε κάθε περίπτωση οι Ρομά μπορούν να αξιοποιήσουν και αυτά τα δεδομένα που καταγράφει ο Lemkin για να τεκμηριώσουν τη γενοκτονία τους σε όσους την αμφισβητούν. Είναι επίσης χρήσιμο να ειπωθεί η απέχθεια των ναζί για κάθε ανάμειξη με τους Ρομά, λες και θα χαλούσε το αίμα. Οι δήμιοι ναζί είχαν μάλιστα και παράπονα κατά των Ρομά που ήθελαν τόσο πολύ να ζήσουν που αντιστεκόταν με κραυγές την ώρα που τους γενοκτονούσαν, κι ύστερα αυτοί είχαν εφιάλτες και δεν μπορούσαν να κοιμηθούν ήρεμα για να κάνουν την ημέρα τη βάρβαρη δουλειά τους. Τα αρχεία του Lemkin είναι δύσκολα για τους μη ειδικούς και χρειάζονται αντοχές στον αναγνώστη αλλά είναι ταυτόχρονα πολύ χρήσιμα ως πλαίσιο αναφοράς αφού τεκμηριώνουν βαρβαρότητες που ξεπερνούν την απλή εκτέλεση των θυμάτων.