Ποιος θα έδινε σημασία σ’ ένα ποντίκι
και ειδικά μέσα στη θάλασσα
αν δεν ήξερε για το πείραμα
και τον λαβύρινθο;
Κι όμως αποφάσισε να μην το ξεχάσουν
γιατί ήθελε να έχουν στη μνήμη τους
το πείραμα της νοημοσύνης
για να μάθουν για τον πόνο, την ανθρωπιά
και τη μοναξιά της μοναδικότητας.
Γιατί μετά από τη λήξη μιας αποστολής
πόσοι είναι αυτοί
που πραγματικά συνειδητοποιούν
τι έγινε και τι άλλαξε
με το έργο της καινοτομίας
που δεν ξεχνά την παράδοση.
Έτσι άρχισε η περιγραφή
του λαβύρινθου
ακόμα και μέσα στη θάλασσα.
Μιλούσε για το απέραντο γαλάζιο
με το μπλε του φωτονίου
αλλά ποιος έβλεπε
το χρώμα του αοράτου
των χαμαιλεόντων
που προστάτευαν τους αθώους.