Όλοι διάβαζαν ιστορία
επειδή κάποιος την είχε γράψει
αλλά ποιος άκουγε του σιωπή του μέλλοντος ;
Το παρελθόν είχε φωνή,
το μέλλον μόνο σκέψη.
Έτσι η Χρονοστρατηγική αποτελούσε
ένα εργαλείο για ν’ ακούς το μέλλον
αφού χάρη στο βαθύ παρελθόν
μπορούσε να ξεπεράσει τα εμπόδια του παρόντος.
Αυτή ήταν η Διδασκαλία του γαλάζιου καλοκαιριού
πάνω στο νησί της ερήμου
και γι’ αυτό υπήρξε και η ανάγνωση
των σκιών του πύργου
για να φανεί πιο ξεκάθαρα ακόμα
η πολυκυκλικότητα του χρόνου
και η βαθύτητα της Ανθρωπότητας.
Βέβαια άλλοι σκόνταφταν
πάνω στα τεχνικά θέματα
και δεν έβλεπαν την ομορφιά της τέχνης
ακόμα κι αν η κομψότητα
είχε έρθει
να θωρακίσει
την ουσία
του έργου.