Η πολλαπλότητα δεν είναι τόσο μη φυσιολογική στα μαθηματικά αλλά σπανίζει για την καθημερινότητα. Η ποικιλία των τομέων ενδιαφέροντος φαίνεται παράξενη μόνο όταν δεν είναι αντιληπτός ο πυρήνας δηλαδή η κοινή τομή σε κλασικό επίπεδο και η υπερδομή στο πλαίσιο της καινοτομίας. Οι διαφορετικές ειδικότητες είναι αποτέλεσμα ιδιοτήτων που έχουν μετατραπεί σε ικανότητες λόγω ανάγκης και αυτή εκφράζεται μέσω της έννοιας της Ανθρωπότητας. Αν το πεδίο δράσης είναι αυτή, δεν υπάρχει κοινωνία που μπορεί να το αντέξει έτσι η μονοδιάστατη παραγωγή έργου δεν επαρκεί για να υποστηρίξει και η πολλαπλότητα έργου είναι αναγκαία. Όταν χωρίζουμε τη γνώση σε τομείς είναι μόνο για διευκόλυνση και όχι επειδή πιστεύουμε πραγματικά ότι δεν υπάρχουν σχέσεις μεταξύ τους. Όταν θέλουμε να εμβαθύνουμε αυτό το δίκτυο η μελέτη των διαχρονικών σχέσεων δηλαδή των δεσμών δημιουργεί ευρηματικότητα που δεν μπορεί να περιοριστεί. Έτσι καταλήγουμε σε μια έννοια που γνωρίζει ο διευθυντής ορχήστρας και αυτή είναι η μοναδική πολλαπλότητα που εμφανίζεται στην παρτιτούρα του. Η ορχήστρα είναι μια πολλαπλότητα, ο διαχωρισμός της σε όργανα είναι τεχνικός και τεχνητός. Όλα τα όργανα συντονίζονται για να υπάρξει μία αρμονία. Όσοι λειτουργούν σε μόνο ένα τομέα αναζητούν την ισορροπία ενώ οι άλλοι την αρμονία. Οι τελευταίοι είναι συνειδητά της Ανθρωπότητας και παλεύουν για την εξέλιξή της χωρίς να περιορίζονται σε κοινωνικά σύνολα γιατί όλες οι ικανότητές τους είναι αφιερωμένες στην Ανθρωπότητα.