Αφού η μητρική γλώσσα είναι αυτή που μαθαίνουμε με τον πιο φυσιολογικό τρόπο, δηλαδή χωρίς μεθοδολογία ουσιαστικά την ξέρουμε προφορικά πριν μάθουμε να τη γράφουμε, την χρησιμοποιούμε πριν κατανοήσουμε τις δομές της, την αξιοποιούμε χωρίς προφορά. Σαν να την είχαμε μάθει μέσω ενός βαθέως νευρωνικού δικτύου που κάνει πάμπολλες δοκιμές πριν κατανοήσει σε βάθος τις δομές και τις υποδομές, διότι άρχισε την εκμάθηση από το μηδέν, δηλαδή από τους ήχους και τον θόρυβο κι όχι από το νόημα. Για αυτόν τον λόγο έγινε μία ολιστική προσέγγιση εκ μέρους του εγκεφάλου και η κωδικοποίηση έγινε ολικά κι όχι άμεσα στις ζώνες που ασχολούνται ειδικά με τη γλώσσα. Η συνέπεια είναι ότι η μητρική γλώσσα είναι πιο βαθιά καταγεγραμμένη μέσα στον εγκέφαλό μας. Έτσι είναι καλό να την αξιοποιούμε ως πρώτης βάσης δεδομένων για να στήσουμε τις επεκτάσεις των άλλων γλωσσών. Με αυτήν την έννοια η μητρική γλώσσα είναι θεμελιακή στην Έξυπνη Παιδεία και αντί να την ισοπεδώνουμε με το πλήθος του συνόλου των άλλων, την αξιοποιούμε για να βρούμε παγκοσμιότητες διδασκαλίας. Έτσι η διγλωσσία η θεμελιακή δηλαδή εξ αρχής δημιουργεί διαφορετικές εγκεφαλικές δομές από την κλασσική εκμάθηση δύο γλωσσών διαδοχικά. Ουσιαστικά καταλαβαίνουμε ότι αυτός που είναι εξ αρχής δίγλωσσος έχει μια διπλή μητρική γλώσσα με μια βαθιά κωδικοποίηση. Βλέπουμε αυτές τις διαφορές με το πρόγραμμα Alphago και το πρόγραμμα Alphazero μετά το ενδιάμεσο του Master. Αυτό επιτρέπει στην Έξυπνη Παιδεία να λειτουργήσει διαφορετικά με τη μητρική γλώσσα για τη συνέχεια το πλαίσιο της διδασκαλίας σε υψηλό επίπεδο.