Αν πρέπει να αξιολογήσουμε τη συμπεριφορά μας για τα εθνικά θέματα, τότε το 2018 θα είναι το στίγμα μας όσον αφορά στο Μακεδονικό Αγώνα. Διότι θα πρέπει να κάνουμε αναφορά στους επόμενους για τις πράξεις που κάναμε αυτή τη χρονιά αλλά βέβαια και την επόμενη αν χρειαστεί. Το όνομα της Μακεδονίας δεν είναι μια λεπτομέρεια αλλά η ουσία του αγώνα επειδή ανήκει στην ιστορία του Ελληνισμού και δεν μπορεί ο καθένας να κάνει ένα λάθος και να το υποστεί ο Ελληνισμός λόγω της άγνοιας του. Με αυτή την έννοια είμαστε υπεύθυνοι για τη συνέχεια μέσω των πράξεών μας, δεν θα αρκεί να λέμε ότι πήραμε θέση για να μην έχουμε ενοχές και τύψεις. Διότι αν περάσει η αρπαγή του ονόματος της Μακεδονίας ποιος θα μπορεί να μας συγχωρέσει γι’ αυτή την εθνική αμαρτία. Δεν είναι πια μόνο και μόνο μια ατομική τοποθέτηση που φτάνει. Υπάρχει ανάγκη ν’ αντισταθούμε σε συλλογικό επίπεδο για το όνομα του Ελληνισμού. Διότι κανένας άλλος δεν θα παίξει τον ρόλο μας σε αυτόν τον αγώνα. Κι όσα κι αν είναι τα κράτη που έχουν πάρει μια θέση, μόλις θα ακυρώσουμε το Προσύμφωνο των Πρεσπών, θα δηλώσουν ότι πρέπει να αλλάξουν γνώμη διότι πολύ απλά η εθνική μας θέση θα γίνει σεβαστή. Δεν πρέπει κατά συνέπεια να μας ενοχλούν αυτά τα δεδομένα από τη στιγμή που όλοι περιμένουν την επίσημη θέση της Ελλάδας. Η Μακεδονία όσο και να θέλουν μερικοί να την αποκόψουν από τον κόσμο του Ελληνισμού παραμένει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωντανής μας ιστορίας γιατί ποτέ δεν αφήσαμε κανένα να την πληγώσει θανάσιμα και δεν θα αρχίσουμε τώρα το 2018.