Οι επαφές χαρακτηρίζουν τη Γεωστρατηγική με την έννοια της απόστασης. Οι σχέσεις χαρακτηρίζουν την Τοποστρατηγική με την έννοια του δικτύου και οι δεσμοί χαρακτηρίζουν τη Χρονοστρατηγική με την έννοια του διαχρονικού. Οι επαφές, οι σχέσεις και οι δεσμοί ως κατηγοριοποίηση ακμών μεταξύ κορυφών ενός γραφήματος που αποτελούνται από ιεραρχίες, ηγεσίες, κράτη ή ακόμα και υπερδομές, επιτρέπουν μια βαθύτερη ανάλυση και μια μεγαλύτερη σύνθεση αφού μπορούν να λειτουργήσουν και πάνω στη γεγονολογία για να εντοπίσουν θεμέλια που θα παρέμεναν αόρατα αν δεν ήταν ικανά να ακούσουν τη μουσική της στρατηγικής εντός του θορύβου των κοινωνιών και με αυτόν τον τρόπο δίνουν τη δυνατότητα να εκφραστεί μια πλανητική στρατηγική η οποία ζει μαζί με την Ανθρωπότητα δίχως να σταματά στα κλασικά εμπόδια της τακτικής αλλά και της τοπικής στρατηγικής. Η βαθύτητα και η πολυκυκλικότητα του χρόνου αποτελούν τo υπόβαθρο μέσα στο οποίο ζουν αυτές οι έννοιες. Έτσι είναι δυνατόν να δημιουργήσουν ακόμα και πλαίσιο αντίστασης ενάντια στην βαρβαρότητα όταν αυτή προσπαθεί να επιτεθεί στην Ανθρωπότητα με τη διάπραξη εγκλημάτων τύπου γενοκτονίας, πράγμα που σημαίνει πρακτικά ότι είναι εργαλεία και για το μέλλον ακόμα και μετά από μια τέτοια κρίσιμη κατάσταση για τους ανθρώπους.