Μπορεί πολλοί να θεωρούν ότι η Κύπρος είναι χωρισμένη στα δύο ή ακόμα και διχοτομημένη επειδή έχουν ξεχάσει ότι η Κύπρος έχει ενταχθεί εξ ολοκλήρου εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης με άρση του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Με άλλα λόγια έχει ενισχυθεί η άποψη των ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών που μιλά για κατεχόμενα και μη νομιμοποίηση των θεσμών. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι δεν πρόκειται να υπάρξει το πλαίσιο της επαναπροσέγγισης με την απλοϊκή του έννοια αλλά ούτε και της επανένωσης, διότι δεν πρόκειται για δύο νόμιμα και αναγνωρισμένα κράτη. Για τον ίδιο λόγο δεν μπορούμε να μιλάμε για τον στόχο της ομοσπονδίας και ακόμα λιγότερο της συνομοσπονδίας, άλλωστε το μέγεθος της Κύπρου δεν χωρά αυτές τις έννοιες. Το πρέπον λοιπόν είναι η απελευθέρωση των κατεχομένων. Και αυτό το πρόβλημα είναι όλο και πιο εμφανές στα Κατεχόμενα όπου η Τουρκία καταπατά τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων που δεν θεωρεί ότι είναι αρκετά Τούρκοι και γι’ αυτό προσπαθεί να τα τουρκοποιήσει όλο και περισσότερο δημιουργώντας εξαρτήσεις με τη χώρα. Όμως η Κύπρος μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2004, της Ευρωζώνης το 2008, του κοιτάσματος Αφροδίτη το 2011 και του κοιτάσματος Καλυψώ το 2018 έχει αρχίσει την πορεία της απελευθέρωσης και η αναβάθμιση της σε γεωπολιτικό επίπεδο την καθιστά έναν παίκτη μεγάλης αξίας που θέλει με το δίκιο του να είναι εντελώς ελεύθερος σ’ ένα ενιαίο πλαίσιο.