Η τεράστια αποχή στο Δημοψήφισμα των Σκοπίων όσο και να χτυπιέται η σταλινική προπαγάνδα δεν μπορεί να ερμηνευτεί θετικά για το Προσύμφωνο των Πρεσπών και αποτελεί ένα αντικειμενικό χτύπημα για τις κυβερνήσεις που το προωθούσαν με τόσο φανατισμό. Τώρα βέβαια η κρατική προπαγάνδα προσπαθεί πρώτον να συνέλθει και δεύτερον να πει ότι το μόνο που έχει σημασία είναι η συντριπτική και μάλιστα σταλινική πλειοψηφία του Ναι. Όμως ποιος μπορεί να πιστέψει αυτήν την ερμηνεία δίχως να καταπατά ένα λαό που δεν πήγε καν στις κάλπες; Ποιος δεν κατάλαβε ότι το αλβανικό στοιχείο των Σκοπίων ψήφισε μαζικά γιατί δεν ενδιαφέρεται για το όνομα μπροστά στην προοπτική ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ όπου βρίσκεται ήδη η Αλβανία. Είναι απίστευτο λοιπόν να παρουσιάζεται το ναι δίχως να διευκρινίζεται το μέγεθος της αποχής που είναι το κύριο χαρακτηριστικό αυτού του Δημοψηφίσματος. Όμως η προπαγάνδα θα το συνεχίσει έως το τέλος και γι’ αυτό θέλει πια να μεταφέρει το πρόβλημα στη Βουλή των Σκοπίων. Έτσι οι δύο Βουλές θα ήθελαν να λύσουν μια και καλή αυτό το πρόβλημα για να αποδείξουν ότι αυτή η διαπραγμάτευση αποτελεί μια διπλωματική επιτυχία ενώ οι δύο λαοί δεν θέλουν με τίποτα αυτό το αποτέλεσμα. Όσοι συνεχίζουν να προωθούν με αυτόν τον παράλογο τρόπο το Προσύμφωνο ακολουθούν απλά τα νοητικά σχήματα του σταλινισμού που πάντα αδιαφορεί για τους λαούς επειδή θεωρεί ότι έχει πάντα δίκιο. Όμως ο σταλινισμός θέλουν δεν θέλουν δεν έχει πια πέραση και δεν πρόκειται ν’ αφήσουμε τα ερείπια του να εκμεταλλευτούν την εξουσία τους για να κάνουν το απαράδεκτο.