Η βιασύνη του Ζάεφ όπως το αποδεικνύουν τα πρακτικά των δύο συναντήσεων των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων των Σκοπίων, δεν οφείλεται σε εξωτερικές πιέσεις, αλλά στην παρουσία μιας συγκεκριμένης ιδεολογίας στην εξουσία της Ελλάδας που δεν έχει κανένα πρόβλημα να παραδώσει το όνομα της Μακεδονίας. Έτσι είναι ενδιαφέρουσα η αναφορά του Ζάεφ όταν λέει ότι ο αρχηγός της αντιπολίτευσης στην Ελλάδα έχει σπουδάσει στη Δύση κι ότι πρέπει τα Σκόπια να βιαστούν να συμφωνήσουν με τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας. Το ερώτημα είναι απλό. Ο Ζάεφ προωθεί την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν έχει αντιληφθεί ότι πρόκειται για δυτικές δυνάμεις; Και θέλει να κάνει μια συμφωνία με κάποιον που έχει σπουδάσει στην Ελλάδα, δηλαδή στην Ανατολή; Μπορεί η Ελλάδα να βρίσκεται ελάχιστα πιο ανατολικά από τα Σκόπια αλλά δεν είναι αυτό που την χαρακτηρίζει όπως το απέδειξε και η Συμφωνία της Γιάλτας. Άρα βλέπουμε με ξεκάθαρο τρόπο ότι ο Ζάεφ ήθελε να αξιοποιήσει τα ιδεολογικά αντανακλαστικά της κυβέρνησης της Ελλάδας για να περάσει τις ιδέες του. Άλλωστε λέει σε αυτές τις συναντήσεις ότι ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας διαφωνεί με τη γραφή του ονόματος στα λατινικά και ότι προτείνει το όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας ή Άνω Μακεδονία κατά το πρότυπο του Μαυροβουνίου και της Λευκορωσίας. Κατά συνέπεια ποια ήταν η υποτίθεται δυσκολία σε αυτές τις διαπραγματεύσεις αφού και ο Πρωθυπουργός πρότεινε το Μακεδονία σκέτο. Στην ουσία το πρόβλημα εμφανίστηκε με τα Συλλαλητήρια στην Ελλάδα κι αναγκάστηκε να αφήσει την πρόταση του και να επιλέξει το πιο διπλωματικό όνομα Βόρεια Μακεδονία ενώ αποτελεί έναν συμβιβασμό για τον ίδιο. Γι’ αυτόν τον λόγο βιάζεται ο Ζάεφ να συμφωνήσει μαζί του.