Με τα πρώτα σχέδια φάνηκε το σχέδιο.
Κάθε γραμμή προερχόταν από μια κίνηση.
Όλα έγιναν μακράν ισορροπίας
για να υπάρχει δημιουργικότητα και απελευθέρωση.
Τα αυταρχικά συστήματα μισούσαν τις πράξεις αγάπης
και δεν άντεχαν την αμισεία.
Ενώ αυτή ήταν φυσιολογική στα Μοναστήρια.
Και τώρα που ήταν σε μεγάλο Μετέωρο
έβλεπε από κοντά την ομορφιά της αλήθειας.
Ο πίνακας δεν ήταν αγιογραφία
αλλά είχε όλα τα συστατικά της αλήθειας
δεν έκρυβε τίποτα αλλά δεν έδειχνε τα πάντα.
Έμοιαζε με βλέμμα εκτός παραθύρου
πάνω από το φτερό.
Η πρόσβαση έγινε διπλή με τον δεσμό
διότι ήταν αρμονικός.
Κι όταν άρχισε η τελευταία έπρεπε
να καταλήξει στους σπασμούς του ουρανού.
Έτσι φάνηκε η θάλασσα της σκέψης.