Ο χορός των αισθήσεων ακολουθούσε τη μουσική
διότι ακόμα και μέσα στο θόρυβο
οι νότες αλλάζουν τον κώδικα.
Θύμιζε το ποίημα του Baudelaire
όπου υπήρχαν κωδικοποιημένες συναισθήσεις
που επέτρεπαν την επικοινωνία
αλλά και τη συνεννόηση.
Η πολυπλοκότητα δεν ήταν μόνο μέσα στις οντότητες
αλλά και στη μη γραμμική σχέση τους
που άλλαζε ανάλογα με την κλίμακα.
Έβαλε τα δάκτυλα του πάνω στο τραπέζι
σαν να ήταν τα πλήκτρα ενός πιάνου
κι έπαιξε τη μελωδία
για να φανταστεί τα βήματα της ευλυγισίας
που δεν είχε κανένα άλλο όριο εκτός από τη θέληση.
Με αυτόν τον τρόπο ενώθηκαν ψυχικά
διότι ήξεραν για τη συμπληρωματικότητα
που απαιτούσε η τελειότητα.