Για έναν στρατό που έχει έναν περιορισμένο αριθμό πολεμιστών, η επιλογή των αμυντικών του όπλων είναι σημαντική. Εφόσον δεν εξαρτάται από την ποσότητα, θα πρέπει να μεριμνήσει για την ποιότητα του οπλοστασίου του.
Επιπλέον, τα επιλεγμένα όπλα πρέπει να είναι εύκολα εφαρμόσιμα, ακόμη και από έναν περιορισμένο αριθμό χρηστών, προκειμένου να αντεπιτεθούν αποτελεσματικά σε μια ενδεχόμενη μαζική επίθεση. Διότι δεν επαρκούν, ούτε να αμυνθούν σε συνέργεια με την τοπική αντίσταση, ούτε να αποκτήσουν μια μεγάλη υποδομή με χαμηλή κινητικότητα. Είναι καλύτερο να κατέχουν όπλα που εξοπλίζουν πολύ μικρά κτίρια, και που θα είναι πιο εύκαμπτα όσον αφορά την διαχείριση υλικού και τον στρατηγικό σχεδιασμό.
Στο πλαίσιο ενός νησιού, σε σχέση με τη μαζικότητα, ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι, ο εκ της θαλάσσης προερχόμενος. Έτσι, τα πολεμικά πλοία αντιπροσωπεύουν τις πιο εκπληκτικών δυνατοτήτων επιθετικές δυνάμεις. Και αν αυτό το νησί έχει μόνο έναν περιορισμένο αριθμό πολεμιστών, η πιθανότητα του να κατέχει ένα μεγάλο στόλο έχει σχεδόν εξαλειφθεί εκ των πραγμάτων. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι η άμυνά του γενικώς είναι ανέφικτη. Για να ξεπεραστεί αυτή η κατάσταση, οι αντιπλοϊκοί πύραυλοι είναι ένα τέλειο όπλο με τρομερή απόδοση, αντισταθμίζοντας υψηλά κόστη εν συγκρίσει με τα κλασικά πυρομαχικά.
Υπάρχουν κυρίως δύο τύποι πρόωσης για πυραύλους. Ο αυλοαεριωθητήρας, ο στροβιλοκινητήρας και ο κινητήρας αεριωθητή, που χρησιμοποιούν αέρα περιβάλλοντος ως καυσίμα και έχουν χαμηλή κατανάλωση.
Ο αυτόματος έλικας, που μπορεί να έχει δύο επίπεδα, με επιταχυντή και με προπέλα κρούζ. Το αεροσκάφος πτερύγων μπορεί να είναι σταθερό ή περιστρεφόμενο. Το αεροσκάφος σταθερών πτερύγων είναι σταυροειδούς σχήματος για σταθερότητα πτήσης. Το μέγεθός του διαφέρει ανάλογα με την ταχύτητα: μεγάλο για τα υποηχητικά, μικρό για τα διηχητικά και τα υπερηχητικά, και τέλος, κανένα για τα υπερηχητικά. Το αεροσκάφος περιστρεφόμενων πτερύγων είναι αεροδυναμικό ή με στροβιλοκινητήρες.
Υπάρχουν τρεις θέσεις για τις αεροδυναμικές επιφάνειες ελέγχου: ουραίο πτερύγιο, παράλληλα πτερύγια, και μικρά εμπροσθεν πτερύγια.
Ενώ, οι επιφάνειες ελέγχου με στροβιλοκινητήρες, είναι απαραίτητες για πτήσεις εκτός ατμόσφαιρας.
Οι διαφορετικές μέθοδοι καθοδήγησης είναι: τηλεκατευθυνόμενες, ημι-ενεργές, ενεργητικές και παθητικές. Αλλά το πιο χαρακτηριστικό σημείο του αντιπλοϊκού πύραυλου είναι ο αυτο-καθοδηγητής.
Ενεργοποιεί ανάλογα με την απόσταση του στόχου. Θα πρέπει να έχει σημαντική ικανότητα της διακριτοποίησης:
Οι βασικές αρχές του είναι, απλές, (μέσω του αρχικού οπτικού πεδίου του ραντάρ), ή σύνθετες, (δια της ανάλυσης της αξιοπιστίας της ηχούς, μέσω τεχνητής νοημοσύνης).
Μόλις επιλέγεται ο στόχος, ο αυτο-καθοδηγητής κλειδώνει σε γωνία και απόσταση μέσω κλασικών τεχνικών.
Τέλος, η τροχιά του είναι τακτοποιημένη με τελικούς ελιγμούς ώστε να αποφευκτούν εσωτερικές άμυνες. Διότι υπάρχουν μόνο δύο τρόποι αντεπίθεσης στους, “fire and forget” και “seaskimmer” πυραύλους: τους παραπλανάς, ή τους καταστρέφεις. Οι μέθοδοι είναι αντίστοιχα, softkill (μπλοκάρισμα, εξαπάτηση) και hardkill (σύστημα όπλων πολύ μικρής εμβέλειας).
Σε αντεπίθεση, είναι συνετό να κάνεις τον πύραυλο όσο το δυνατόν πιο ανεξιχνίαστο, μειώνοντας την, του ισοδύναμου του ραντάρ επιφάνειά του, ή την επιφάνεια θερμικής αναζήτησης, και / ή, όσο το δυνατόν ταχύτερον, ώστε να συντομεύσει το χρονικό διάστημα πιθανών αντιμέτρων ανταπόκρισης.

Εν τέλει, οι αντιπλοϊκοί πύραυλοι έχουν σημαντικό στρατηγικό αντίκτυπο, δεδομένου ότι επιτρέπουν την αποτελεσματική μάχη, ενάντια σε ένα καλύτερα εξοπλισμένο αντίπαλο.
Συνδυάζουν ευελιξία χρήσης, ελαφρές υποδομές και δύναμη πυρός.
Επομένως, είναι ένα τέλειο όπλο για έναν στρατό χωρίς μεγάλη μαχητική ανάπτυξη, που όμως αντιμετωπίζει πολεμικές προθέσεις.
Έτσι, οi αντιπλοϊκοί πύραυλοι αντιπροσωπεύουν ένα παράδειγμα περί της δύναμης των αδυνάτων.