Η ανακοίνωση του πρώην Υπουργού Εξωτερικών για την αιγιαλίτιδα ζώνη της Ελλάδας και για την μετατροπή από τα 6 ναυτικά μίλια στα 12 αλλά μόνο σε ένα τμήμα της Ελλάδος αποτελεί ένα πρόβλημα από μόνο του, διότι ενισχύει τις θέσεις της Τουρκίας, η οποία θεωρεί ότι το Αιγαίο είναι μία ειδική περίπτωση και κατά συνέπεια μειώνει τη θέση της Ελλάδας, η οποία θεωρεί ότι πρέπει να εφαρμοστεί αυτός ο κανόνας σε όλη την επικράτεια της. Αυτή η ανακοίνωση που έγινε την ώρα της παράδοσης παραλαβής της αλλαγής των υπουργών εξωτερικών αποτελεί ένα πρόβλημα ακόμα και για τον νέο υπουργό εξωτερικών διότι θα πρέπει να δικαιολογηθεί για μία στάση η οποία δεν ακολουθεί την διπλωματική ιστορία της Ελλάδος από τότε που επικύρωσε το Δίκαιο της Θάλασσας του 1995. Το γεγονός ότι στο άρθρο 13 του Προσυμφώνου των Πρεσπών δίνουμε ήδη δυνατότητα πρόσβασης στα Σκόπια στην ελληνική ΑΟΖ, ενώ δεν την έχουμε θεσπίσει και ενώ δεν έχουμε περάσει στα 12 ναυτικά μίλια της αιγιαλίτιδας ζώνης αποδεικνύει ότι υπάρχει μία βιασύνη από την πλευρά του Υπουργείου Εξωτερικών και του Πρωθυπουργού όσον αφορά την επίλυση του σκοπιανού, ενώ δεν είμαστε έτοιμοι και δεν έχουμε τα απαραίτητα εργαλεία και να υποστηρίξουμε μία τέτοια θέση. Αλλά το ερώτημα που γεννιέται είναι το εξής γιατί να μην έχουμε ανακηρύξει την αιγιαλίτιδα ζώνη σε όλη την κυριαρχία της, γιατί να μην έχουμε θεσπίσει την ΑΟΖ και οριοθετήσει και μετά μόνο να μπούμε σε μία διαδικασία και μία συμφωνία με τα Σκόπια. Για όλους τώρα είναι κατανοητό ότι αυτή η προσπάθεια θα ακυρωθεί διότι δεν ήταν προετοιμασμένη στρατηγικά και θα πρέπει να έχουμε τα τρία από τα απαιτούμενα για να μπορέσουμε να μιλήσουμε σοβαρά αποτελεσματικά και διπλωματικά με τα Σκόπια όσο αφορά το θέμα του περίκλειστου κράτους.