Κοντά στο δέντρο που επέζησε, οι ίδιοι.

Σοφία

Έπαθα ένα νοητικό σοκ.

Αναστάσιος

Είμαστε στον Χρόνο διακλάδωσης.

Σοφία

Τώρα θα είναι όλα διαφορετικά.

Αναστάσιος

Οι λαοί με τους οποίους ασχολήθηκε θα μάθουν να μιλούν διαφορετικά.

Σοφία

Γιατί κάθε φορά που θα λένε τη λέξη γενοκτονία θα ξέρουν ότι είναι αναμφισβήτητα απόδειξη για όσα έχουν υποστεί.

Αναστάσιος

Κι οι λαοί που δεν αναφέρονται στα θύματα θα μάθουν ότι δεν είναι μόνοι πια.

Σοφία

Γιατί τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας θα είναι και γι’ αυτούς.

Αναστάσιος

Εδώ δίπλα στο δέντρο που επέζησε αρχίζει η διακλάδωση γι’ αυτό ένιωσες αυτό το νοητικό σοκ.

Σοφία

Ποτέ δεν ήμουν τόσο χαρούμενη, ενώ είμαστε εδώ.

Αναστάσιος

Είμαι μεταχαρούμενος, επειδή είμαστε εδώ.

Σοφία

Τώρα καταλαβαίνω πώς αντέχετε τόσες μάχες…

Αναστάσιος

Διότι κανείς άλλος δεν θα το κάνει.

Σοφία

Ακόμα κι αν χρειαστεί να πεθάνουμε.

Αναστάσιος

Αυτό δεν θα το αφήσω να συμβεί για σένα.

Σοφία

Και θα μ’ αφήσετε να στενοχωρηθώ για σας.

Αναστάσιος

Ούτε αυτό δεν πρόκειται να το αφήσω.

Σοφία

Τότε βρείτε έναν άλλο τρόπο.

Αναστάσιος

Δεν σκέφτηκα τίποτε άλλο παρά αυτό.

Σοφία

Πείτε μου, τότε.

Αναστάσιος

Θα είμαστε εδώ ακόμα και μετά.

Σοφία

Το λέτε αληθινά.

Αναστάσιος

Η ανάσταση δεν γίνεται ποτέ δίχως λόγο.

Σοφία

Τώρα υπάρχει λόγος;

Αναστάσιος

Από την αρχή.

Σοφία

Αλλά τον βλέπω μόνο τώρα.

Αναστάσιος

Είμαστε μαζί για να σώσουμε τους άλλους.

Σοφία

Ποιος θα το μάθει;

Αναστάσιος

Κανείς… Σημασία έχει να σωθούν οι αθώοι πριν πέσουν θύματα της βαρβαρότητας.

Σοφία

Άλλωστε τα Δικαιώματα θα είναι της Ανθρωπότητας.

Αναστάσιος

Κανενός άλλου.

Σοφία

Πάντως θα το ξέρω.

Αναστάσιος

Αυτό επαρκεί.

Σοφία

Το βαθύ παρελθόν ζει μέσα στο μέλλον.

Αναστάσιος

Και αυτό το κάνει ανθεκτικό στις επιθέσεις του παρόντος.

Σοφία

Σαν αυτό το δέντρο.

Αναστάσιος

Έτσι άρχισε η διακλάδωση του μέλλοντος λόγω αγάπης Ανθρωπότητας.