Όσο παράξενο κι αν φαίνεται η ψυχή της Βορείου Ηπείρου δεν είναι μόνο οι ζωντανοί και οι κάτοικοί της. Είναι και ο σεβασμός προς τους νεκρούς και προς τη μνήμη τους. Έτσι όταν σκεφτόμαστε τους άταφους νεκρούς στην πραγματικότητα είναι η Βόρειος Ήπειρος που ανασταίνεται διότι αναζητούμε μέσα στο παρελθόν τη συνέχεια του μέλλοντος και αποδεικνύουμε ότι ακόμα και μετά από ένα πόλεμο είμαστε ικανοί να συνεχίσουμε τον αγώνα για να μην ξεχάσουμε και να προσδιορίζουμε ένα όραμα το οποίο είναι η απελευθέρωση από τη βαρβαρότητα και από τα στοιχεία που τη χαρακτηρίζουν. Η Βόρειος Ήπειρος με τις αναφορές που κάνουμε στους άταφους νεκρούς ενισχύουμε τους ζωντανούς για να συνεχίσουν τον καθημερινό τους αγώνα και να αποδείξουν ότι η Ρωμιοσύνη δεν πέθανε αλλά αντιθέτως είναι ικανή να αντισταθεί επειδή έχει ανθεκτικότητα και μέλλον.