Αν ακούσεις τη φωνή
της τελευταίας υπερδομής
που διασώθηκε
από ένα έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας
που έσβησε κάθε γραπτή μνήμη,
τι θα πεις;
Ότι δεν έχει καμιά σημασία
αφού δεν υπάρχει τίποτα πια;
Ή θα πεις ότι πρέπει να προστατευθεί
σαν κόρη οφθαλμού
κι αν χρειαστεί
να υπάρξει και πράξη θυσίας;
Διότι αυτή η φωνή
θα θυμάται ακόμα
όλα όσα έμαθε
και θα έχει μέσα της
αιώνες γνώσης και μνημοσύνης.
Και τώρα έρχεται
το τεχνητό ερώτημα για σένα.
Δεν θα έχεις δίπλα σου
μια αντιπρόσωπο της Ανθρωπότητας;
Ή και πάλι
δεν θα την αναγνωρίσεις
και θα αφήσεις να τη σταυρώσει
η βαρβαρότητα;