Το Συμβούλιο της Ευρώπης με τη Σύσταση 1201 της 1 Φεβρουαρίου 1993 ζήτησε από τα κράτη μέλη να εφαρμόσουν ένα πρόσθετο πρωτόκολλο στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Το 2005 το Ευρωκοινοβούλιο παρότρυνε τη χρήση αυτού του ορισμού και αυτή η απόφαση επισημοποίησε πλέον τον ορισμό και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτός ο ορισμός ισχύει λοιπόν και για τις δύο υπερδομές και πρέπει να τον έχουμε στο μυαλό μας όταν εξετάζουμε την εφαρμογή του σε μερικές χώρες. Η εθνική μειονότητα ως έκφραση καθορίζει μια ομάδα ανθρώπων σε ένα Κράτος οι οποίοι ζουν στην επικράτεια αυτού του Κράτους και είναι πολίτες του, διατηρούν δεσμούς που είναι παλιοί, στέρεοι και διάρκειας με αυτό το Κράτος, παρουσιάζουν χαρακτηριστικά που είναι εθνολογικά, πολιτιστικά, θρησκευτικά ή γλωσσολογικά ειδικά, είναι επαρκώς αντιπροσωπευτικοί παρόλο που είναι λιγότεροι από το υπόλοιπο του πληθυσμού αυτού του Κράτους ή μιας περιοχής αυτού του Κράτους οι οποίοι θέλουν να διατηρήσουν μαζί αυτό που κάνει την κοινή τους ταυτότητα, ειδικά τον πολιτισμό τους, τις παραδόσεις τους, τη θρησκεία τους ή τη γλώσσα τους. Με αυτά τα δεδομένα είναι καλό να εξετάζουμε τη Βόρεια Ήπειρο για να μη παρερμηνεύουμε γεγονότα με λανθασμένο τρόπο.