Ενώ η Ελληνική Εθνική Μειονότητα είναι επίσημα αναγνωρισμένη από την Αλβανία, αυτό το γεγονός δεν είναι τόσο γνωστό ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Αλβανία. Αυτό οφείλεται στον περιορισμό αυτής της έκφρασης στη μειονοτική ζώνη που εμπεριέχει 99 χωριά ενώ βέβαια λειτουργεί σε όλη την επικράτεια. Οφείλεται επίσης στο γεγονός ότι οι αλβανικές αρχές δεν εφαρμόζουν τα προβλεπόμενα σε όλη την επικράτεια και ότι δυσκολεύουν τους Βορειοηπειρώτες και εντός της μειονοτικής ζώνης ακόμα και για την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας. Διότι ο ελληνικός πληθυσμός υπέφερε εκτός λόγω της απαγόρευσης της γλώσσας. Στην κομμουνιστική περίοδο, αυτή η απαγόρευση επεκτάθηκε και στο θέμα της θρησκείας. Έτσι υπέφερε και ο Χριστιανισμός πάνω στη γη του. Ο αλβανικός νόμος αναγνωρίζει τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας μόνο σε όσους ζουν σε περιοχές της μειονοτικής ζώνης που ανακήρυξε ο Ενβέρ Χότζα και πουθενά αλλού. Αλλά ακόμα και σε αυτή τα δικαιώματα δεν υπάρχουν αν δεν διεκδικούνται από τους ίδιους διότι πάντα υπάρχουν προσπάθειες για να μειωθούν. Αυτό είναι σημαντικό από μόνο του αλλά και στο πλαίσιο της διαδικασίας ένταξης της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση διότι παρόλο που είναι επίσημα υποψήφια δεν έχει ανοίξει κανένα κεφάλαιο του ευρωπαϊκού κεκτημένου.