Το σώμα της Ανθρωπότητας
άκουσε για πρώτη φορά το πνεύμα
κι άρχισε να κάνει τις πρώτες κινήσεις
διότι πριν δεν ήξερε
ότι μπορεί να κινηθεί
δεν γνώριζε ότι είχε αυτό το Δικαίωμα.
Κι όταν το σώμα απελευθερώθηκε από τη λήθη
θέλησε να μιλήσει
για τα Δικαιώματα της
με τον δικό του τρόπο
που θα άκουγε ο καθένας λόγω σιωπής.
Όμως το πνεύμα
αναγνωρίζοντας το σώμα,
δεν μπορούσε ν’ αντισταθεί
στον πειρασμό να το αγκαλιάσει
για να είναι μαζί
κι όχι πια μόνο δίπλα.
Έτσι κάθε κίνηση του σώματος
μεταμορφώθηκε σε πράξη πνεύματος.
Μ’ αυτόν τον τρόπο
ακούστηκε η κραυγή της σιωπής
και η πέτρα είδε το σπαθί
πάνω στην άμμο
των ανθρώπων.