– Για να τα πάρουμε με τη σειρά.
– Ας τα πάρουμε.
– Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι σας αγαπώ.
– Το ξέρω.
– Απλώς το υπενθυμίζω.
– Γιατί; Μήπως;
– Όχι βέβαια απλώς επειδή έτσι νιώθω.
– Ωραία. Και τώρα που τα ένιωσες…
– Θα ήθελα…
– Κατάλαβα…
– Όχι, όχι, δεν ξέρετε.
– Πες μου λοιπόν.
– Δεν είναι για μένα βέβαια…
– Ξέρω.
– Λοιπόν…
– Λοιπόν;
– Ένα παραμύθι… δεν πρέπει να έχει εξώφυλλο.
– Αν είναι βιβλίο…
– Κι αν είναι βιβλιαράκι;
– Που να έχει σχέση με παιχνίδια;
– Ναι, ναι, ακριβώς.
– Το έπιασα το υπονοούμενο.
– Λοιπόν..
– Πάλι λοιπόν;
– Δεν είπα τι θέλω…
– Σωστά δεν είπες τίποτα.
– Τώρα λέω λοιπόν: Θέλω να φαίνεται η αγκαλιά των δύο!