Επειδή οι δικοί μας υπέφεραν για να βρουν ακόμα και την τροφή τους λόγω Γενοκτονίας του 1919, θεωρούμε ότι είναι το πρέπον εκτός από το καθιερωμένο πλαίσιο της Ποντιακής Γαστρονομίας που οργανώνεται εδώ και χρόνια στο Θρυλόριο, να ζητηθεί από τους Σεφ της οργάνωσης αλλά ακόμα κι άλλοι να δημιουργήσουν μαζί ένα νέο πιάτο για την επέτειο της εκατονταετίας το οποίο να εμπεριέχει αυτή τη μνήμη μέλλοντος που έχουμε τόσο ανάγκη για να συνεχίσουμε τον αγώνα της αναγνώρισης και της διεθνοποίησης. Έτσι να σκεφτούν οι ειδικοί ποια υλικά αλλά και ποια επεξεργασία τους είναι χαρακτηριστική της ποντιακής μνήμης. Τι θα έτρωγαν οι αγέννητοι εκείνης της εποχής για να θυμηθούν τους νεκρούς. Ποιο γεύμα θα ενοχλούσε τους γενοκτόνους ότι υπάρχει ακόμα κι ότι έχει αναδειχθεί από τους επιζώντες ενώ προσπάθησαν να σβήσουν κάθε στοιχείο. Ποια επιλογή θα δήλωνε ότι η Ρωμανία κι’ αν επέρασεν ανθεί και φέρει άλλο; Ποια μπαχαρικά θα έδιναν την υπογραφή τους σε αυτό το εγχείρημα; Διότι το πιο σημαντικό τώρα που αυτή η γενοκτονία γίνεται αιωνόβια στη μνήμη της Ανθρωπότητας, είναι να μη ξεχάσουμε τι έχουν προσφέρει οι Έλληνες του Πόντου όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό που βρίσκονται στην Ευρώπη, στην Αμερική, στην Αυστραλία. Αυτός ο φόρος τιμής που βασίζεται στην ιδέα ότι είμαστε αυτό που τρώμε πρέπει στη συνέχεια να παραμείνει ως το γεύμα της εκατονταετίας για να θυμούνται κι οι επόμενοι ότι δεν τους ξεχάσαμε κι ότι μαζί δημιουργήσαμε ένα κομμάτι ιστορίας για να το μοιραστούμε εμείς που είμαστε αυτοί που δεν γενοκτόνησαν οι βάρβαροι γιατί δεν κατάφεραν να σκοτώσουν την Ανθρωπότητα.