Γιατί δεν μπορείς να φανταστείς
μέσα σε όλα τα αυτοκίνητα των Τσιγγάνων
ένα λεωφορείο έξυπνης παιδείας
που να ακολουθεί τους μικρούς ανθρώπους
σε όλη τη διαδρομή της
και την πορεία της ζωής τους;
Αυτό δεν είναι μια μορφή ένταξης;
Αυτό δεν είναι μια προσαρμογή στα διαφορετικά δεδομένα;
Αυτό δεν είναι εσωτερική αφομοίωση γνώσεων;
Αν όμως σε ξαφνιάζει αυτό το μοντέλο
επειδή δεν θέλεις να κινηθεί η ακίνητη κοινωνία
για ν’ αγγίξει μια κινητή ομάδα
και δεν θέλεις να το εφαρμόσεις
σκέψου τον λόγο!
Διότι δεν είναι αυτοί που φταίνε.
Ακόμα και οι βιβλιοθήκες έχουν λεωφορεία
για να προσεγγίζουν τους ανθρώπους
που ζουν μακριά από αυτές
και είναι απομονωμένοι.
Γιατί λοιπόν αυτό το λεωφορείο
γεμάτο με έξυπνα παιχνίδια
δεν θα μπορούσε να ζήσει
ανάμεσα στους Τσιγγάνους
για να μοιραστούν μαζί τρόπο ζωής
και τρόπο σκέψης;