Αυτήν την περίοδο η Σερβία κάνει νέες προσπάθειες σε σχέση με το Κοσσυφοπέδιο. Έχει αντιληφθεί ότι έχει ένα αντικειμενικό πρόβλημα που δεν είχε υπολογίσει σωστά αρχικά και το είχε υποτιμήσει. Έτσι σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να κάνει μια ανταλλαγή εδαφών και ειδικά όσον αφορά στο βόρειο μέρος του Κοσσυφοπεδίου και το νότιο μέρος της Σερβίας. Προσπαθεί να αξιοποιήσει κάπως παθητικά το γεγονός ότι στην πρώτη περιοχή υπάρχουν Σέρβοι ενώ στη δεύτερη Κοσσοβάροι. Με άλλα λόγια, η προσέγγισή της είναι εθνολογική. Με άλλα λόγια αποδέχεται ότι υπάρχει μια πραγματικότητα που είναι ανεξάρτητη από την πολιτική της. Φαίνεται όμως ότι από την πλευρά του Κοσσυφοπεδίου δεν υπάρχει η ίδια αντίληψη. Διότι βλέπουν τα πράγματα πιο επεκτατικά. Δεν αρκεί το θέμα της Νότιας Σερβίας διότι θεωρούν ότι είναι δεδομένο για αυτούς. Όμως θα ήθελαν να κρατήσουν ακόμα και τη σερβική περιοχή διότι είναι σχετικά κοντά από την αλβανική πρόσβαση. Συνειδητά η Σερβία ή τουλάχιστον το μαλακό της κομμάτι που είναι έτοιμο ή αποδέχεται τα νέα δεδομένα, θέλει τώρα να κάνει μια ανταλλαγή πιο παράξενη θέλει να πάρει πίσω το βόρειο μέρος του Κοσσυφοπεδίου με αντάλλαγμα την επίσημη αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία. Βλέπουμε λοιπόν ένα στρατηγικό μείγμα αλλά σε παθητική μορφή που θα μπορούσε να επιτρέψει στη Σερβία να ξεπεράσει ταυτόχρονα άλλες δυσκολίες στις ενταξιακές της πορείες. Το μόνο πρόβλημα είναι αν αυτή η προσέγγιση είναι όντως αυτή του σερβικού λαού ή μόνο και μόνο της τωρινής κυβέρνησης. Έτσι βλέπουμε και πάλι ένα θέμα που θα μπορούσε να οδηγήσει στη διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος στην περιοχή.