Όλοι μιλούν για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Ηνωμένο Βασίλειο αλλά λίγοι παρατηρούν την υπόθεση της Ιρλανδίας. Μάλλον έχουν ξεχάσει τη μεγάλη διαμάχη που υπάρχει μεταξύ των δύο χωρών για το θέμα της Βόρειας. Ιρλανδίας. Ξέχασαν ότι ένας από του λόγους που πάγωσε ήταν και η ένταξη η ταυτόχρονη των δύο χωρών στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 1973. Και τώρα βλέπουμε ότι υπάρχει ένα σοβαρότατο θέμα με τα σύνορα. Διότι πρέπει να εξετάσουν ποιες είναι οι επιπτώσεις πάνω στη μαλθακότητα των συνόρων. Το γεγονός ότι μετά από τόσο χρόνια, συζητάμε τώρα αν θα πρέπει να είναι σκληρά ή μαλακά είναι απόλυτα ενδεικτικό της κρισιμότητας της κατάστασης που έχει προκαλέσει το Brexit. Διότι η Ιρλανδία έχει σύνορα μόνο με το Ηνωμένο Βασίλειο. Κατά συνέπεια το Brexit μπορεί να προκαλέσει μια ασυνέχεια μέσα στη σχέση που έχει με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Άλλωστε αυτή είχε δεχτεί την ένταξη των δύο χωρών για να μην υπάρχουν αυτά τα συνοριακά προβλήματα αφού πάντα επιλέγει την ελαχιστοποίηση των συνόρων με μια στρατηγική προσέγγιση του ισοπεριμετρικού προβλήματος που της επιτρέπει να μεγαλώσει την επιφάνεια της. Επίσης είναι σημαντικό να υπενθυμίσουμε σε όλους όσους το έχουν ξεχάσει, ότι η Ιρλανδία θεωρεί ότι η Βόρεια Ιρλανδία είναι κατεχόμενη κι όχι βέβαια ένα μέρος του Ηνωμένου Βασιλείου. Έτσι η επικαιροποίηση της όλης υπόθεσης εμπεριέχει φυσιολογικά προβλήματα που θα πρέπει να λυθούν αποτελεσματικά αν δεν θέλουμε να υπάρξει μια μεγαλύτερη κρίση. Πρέπει επίσης να σκεφτούμε πως αυτές οι εξελίξεις μπορούν να επηρεάσουν και την υπόθεση της Σκωτίας. Έτσι η υπόθεση της Ιρλανδίας δεν είναι μια λεπτομέρεια αλλά μια ιστορική πληγή. Και τώρα βλέπουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση την προσέχει ιδιαίτερα γιατί βλέπει πόσο εγωιστικός είναι ο βρετανικός διχασμός που δεν ασχολείται με αυτές τις σημαντικές επιπτώσεις ενώ για την Ιρλανδία μιλάμε πολύ απλά για την ίδια της την ιστορία. Όμως ποιος κοιτά τον πόνο του άλλου όταν θεωρεί ότι μόνο αυτός έχει κατεχόμενα να σώσει και να απελευθερώσει.