Η νύχτα συνέχιζε ν’ ακολουθεί τις σκέψεις
του μοναχικού Χαμαιλέοντα
αλλά υπήρχαν και τ’ αστέρια της
δίπλα του ένιωθε την παρουσία τους.
Άλλωστε η επιστροφή στην Ελλάδα
τον χαροποιούσε ιδιαίτερα
γιατί ήξερε ότι θα ήταν μια νέα αρχή,
μια νέα προετοιμασία για την Αμερική.
Πετούσε με τους δικούς του.
Τους ένιωθε μαζί του
ακόμα κι αν δεν ήταν κοντά του.
Άλλωστε ήξερε ότι τον περίμεναν ήδη.
Έτσι κάνουν οι ήλιοι της νύχτας.
Συνέχισε να γράφει
σαν να είχε μαζί του
πάνω στην πυγμή του
ένα γεράκι.
Διότι και αυτό άνηκε
στην Εικόνα της Ανθρωπότητας.
Από την πρώτη φορά που είχε μιλήσει
για τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας
τον ακολουθούσε αφού ήταν
άλλος άνθρωπος.
Έτσι σαν ιππότης χωρίς πανοπλία
προετοιμάστηκε για αυτόν τον δεσμό αρμονίας
που ξεχείλιζε φως.