Οι αιωνόβιες γενοκτονίες έπρεπε
μετά την εκατονταετία τους ν’ αντισταθούν
για να φανεί η ομορφιά της αλήθειας
για να προκαλέσουν αναγνωρίσεις,
για να συμπληρωθούν τα κενά,
για να δημιουργηθούν τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας.
Οι αιωνόβιες γενοκτονίες δεν είχαν πεθάνει
και η μια φώτιζε την άλλη
χάρη στο έργο των Δίκαιων,
χάρη στη ζωή των αθώων.
Δεν έπρεπε πια να ασχολούμαστε μόνο
με την καταδίκη των γενοκτόνων,
το πρέπον ήταν η ανακατασκευή
των κατεστραμμένων δεδομένων.
Με γεγονότα οι Χαμαιλέοντες
δημιουργούσαν δεδομένα
που είχαν σβήσει οι γενοκτόνοι,
και μέσω της νοημοσύνης τους
επανερχόταν η μνημοσύνη της ίδιας
της Ανθρωπότητας.
Οι Χαμαιλέοντες δεν ήταν μόνο συνεχιστές
διόρθωναν το παρελθόν
που είχε πληγώσει η βαρβαρότητα
χάρη στις αιωνόβιες γενοκτονίες
κι αυτό ήταν η αντίσταση του αναγκαίου.