Μόνοι
απέναντι
στο ενετικό
κάστρο
φάγαμε
μέσα
στα λαξευμένα
ξύλα
κάτω
από τον πολυέλαιο
και δίπλα
στην τοιχογραφία
της Βενετίας
έτσι
αντιληφθήκαμε
ότι συνεχίζουμε
ακόμα
πιο δυναμικά
διότι δεν υπάρχει
κανένας άλλος
μαζί μας.