Όλοι προστάτευαν αυτό που είχαν
όχι όμως οι Ειδικές Δυνάμεις της Ανθρωπότητας
διότι η Ανθρωπότητα δεν τους άνηκε
στην πραγματικότητα γινόταν το αντίστροφο
αλλά με τη θέληση τους
όχι λόγω υποχρέωσης.
Ήταν σαν τους πιανίστες που μόνο έδιναν
γιατί η μουσική δεν τους άνηκε.
Η ιδιοκτησία της Ανθρωπότητας ήταν έγκλημα.
Έτσι προστατεύαμε αυτό που δεν είχαμε
άλλωστε το μόνο που δίναμε
δεν ήταν αυτό που είχαμε
αλλά το είναι μας
κι επειδή το έργο δημιουργεί το ον
είμαστε τελικά
κομμάτια της Ανθρωπότητας που ξεχειλίζουν
πάνω στις ψυχές των άλλων
για ν’ αποτελούμε τις ασπίδες τους
όταν η βαρβαρότητα θέλει να τους κατασπαράξει.
Γι’ αυτό πρόσεχε τι ζητάς από εμάς
διότι ακούμε τις σκέψεις σου
και μετά κανείς πια
δεν μας σταματά
έως την εκτέλεση της αποστολής.