Το Προσύμφωνο των Πρεσπών δεν είναι μόνο απαράδεκτο από μόνο του αλλά και ως πλατφόρμα εξόρμησης για ακόμα πιο προκλητικές διεκδικήσεις ενάντια στον Ελληνισμό. Ο Ζάεφ είναι ένα απτό παράδειγμα αυτής της δυνατότητας αφού έως την υπογραφή του Προσυμφώνου από τους δύο αρχηγούς των ομάδων διαπραγμάτευσης, παρουσιαζόταν από την κυβερνητική προπαγάνδα της Ελλάδας, ως μετριοπαθής ενώ είναι ο ίδιος που μετά την υπογραφή, παρουσιάζεται ως υπέρμαχος της απελευθέρωσης όλων αυτών που θεωρούν τον εαυτό τους “Μακεδόνα” που έχει υποστεί καταπίεση από τα ελληνικά στοιχεία. Με άλλα λόγια για να περάσει κομματικά τις τροπολογίες γίνεται πιο ακραίος από την αντιπολίτευση για να μην ενεργοποιήσει τις αντιδράσεις τους. Μόνο που με αυτές τις κινήσεις ξεσκεπάζει το πέπλο της κυβερνητικής προπαγάνδας της Ελλάδας που ενώ τα έδωσε όλα, θέλει να φανεί ότι αντιστέκεται σε ακραίους αλλά δυσκολεύεται ακόμα και να απαντήσει στις δηλώσεις του Ζάεφ που μιλούν ακόμα και για το Αιγαίο αφού οι ακραίοι Σκοπιανοί θεωρούν ότι η χώρα τους κατέχεται από την Ελλάδα και μάλιστα με παράνομο τρόπο. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει ν’ αντισταθούμε στο Προσύμφωνο διότι η πολιτική του ουρά είναι πολύ πιο γεμάτη από το ίδιο.