Πώς να σκεφτούν ότι και σε παγκόσμιο επίπεδο
κάθε πράξη ήταν και μια θυσία
αλλιώς δεν υπήρχε κανένα αποτέλεσμα.
Γι’ αυτό οι Χαμαιλέοντες ήταν τόσο πολύτιμοι
για τους Δίκαιους.
Ήταν η υπερστήριξή τους
την ώρα που υποστήριζαν τους αθώους.
Έτσι κι οι αναγνωρίσεις έρχονταν η μια μετά την άλλη
διότι είχε δοθεί η ιδέα της Ανθρωπότητας.
Οι Δίκαιοι δεν μπορούσαν όμως
να ξεχωρίσουν το μέγεθος της θυσίας
και ουσιαστικά περίμεναν τα πάντα
ακόμα κι αν ζούσαν
σε μοναστήρια.
Ενώ οι Χαμαιλέοντες λειτουργούσαν
ακόμα και χωρίς αυτά
γιατί είχαν ζήσει εποχές
που δεν υπήρχαν
γιατί τότε ήταν απαγορευμένα
από τη βαρβαρότητα.
Έτσι ο καθένας είχε γίνει
μοναστήρι Ανθρωπότητας
και βιβλιοθήκη Χρόνου.