Αν δεν εξετάσουμε το νέο μακεδονικό αγώνα μέσω της στρατηγικής ιστορίας του Σκοπιανού δεν γίνονται κατανοητά τα δεδομένα ακόμα και στο Χάρβαρντ. Διότι λόγω της προπαγάνδας που υπάρχει παντού, είναι δύσκολο για τον καθένα να έχει πρόσβαση σε πληροφορίες και γεγονότα που καθορίζουν τη συνέχεια της πορείας για την ακύρωση του Προσυμφώνου των Πρεσπών μέσω στρατηγικών κινήσεων που πρέπει να γίνουν από την πλευρά της Ελλάδας αφού εξεταστεί η κατάσταση στα Σκόπια. Δεν πρέπει πρώτα να θεωρούμε ότι υπάρχει στα Σκόπια ιδεολογική αντιπαράθεση διότι λόγω της πολιτικής κατάστασης για δεκαετίες υπάρχει ένα κοινό υπόβαθρο. Έτσι η κοινή ιδεολογία μεταξύ των δύο χωρών, λόγω των κυβερνήσεων, έδωσε μια ευκαιρία για την ύπαρξη του Προσυμφώνου ακολουθώντας τα δεδομένα του 1918, 1924 και 1949 από την Ελληνική πλευρά κι αυτά του 1944 και 1946 από τη Σκοπιανή πλευρά. Αυτό σημαίνει ότι δεν κάνουν εντατική χρήση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995. Υπάρχει λοιπόν μια ιδιαίτερη αντιμετώπιση που προσπαθεί να υποσκάψει τον Ελληνισμό. Με τις ερωτήσεις του Χάρβαρντ γίνεται κατανοητό ότι δεν είναι γνωστό όλο το υπόβαθρο τόσο το πολιτικό και δίνεται η εντύπωση ότι όλα σχετίζονται με την ιστορία ενώ αυτή θεωρείται νεκρή από αυτή την ιδεολογία, η οποία δεν πιστεύει στην έννοια του Έθνους. Είναι λοιπόν αναγκαίο να υπάρξει ένας συντονισμός κινήσεων και σε διεθνές επίπεδο για να ξεφύγουμε από τις παγίδες των τοπικών προσεγγίσεων που δεν προσφέρουν δυνατότητες επίλυσης των προβλημάτων που έχει προκαλέσει το Προσύμφωνο λόγω της δομής του και του ιδεολογικού του υπόβαθρου. Αυτό έδειξε η συνεννόηση στο Χάρβαρντ.