Οι Αμερικανοί δεν θέλουν να ζήσουν το ίδιο λάθος που έζησαν στο Ιράκ και το θέμα της γενικής αποχώρησης είναι πάντα στο μυαλό τους στο βαθύ μέλλον. Απλώς αυτή η ανακοίνωση έως την υλοποίηση της έχει μια διαφορά που επιτρέπει πολλές δυνατότητες έκφρασης. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν πρόκειται ν’ αλλάξει την τελική απόφαση για το τέλος. Άλλωστε κανένας δεν το ζητά με αυτόν τον τρόπο. Αλλά μπορεί βέβαια να πάρει πρωτοβουλία για το πώς θα παίξει στο ενδιάμεσο ανάλογα με τις συνθήκες. Οι Αμερικανοί δεν θέλουν ν’ αφήσουν εντελώς την πρόσβαση στα πηγάδια πετρελαίου που ελέγχονται από τους Κούρδους και πρέπει να έχουν κάποιον που να παραμένει στο έδαφος. Έτσι αυτή η συμμαχία πρέπει να διατηρηθεί διότι η Τουρκία ό,τι κι αν λέει είναι εντελώς αναξιόπιστη. Ο συνδυασμός όλων αυτών των δεδομένων αλλά βέβαια και η θέληση των Αμερικανών ψηφοφόρων του Προέδρου της Αμερικής που πρέπει να κρατήσει και να υλοποιήσει την προεκλογική του υπόσχεση, δημιουργεί μια πλαστικότητα αποφάσεων που θα εξαρτηθούν από το χρονικό διάστημα υλοποίησης. Είναι λοιπόν ένας ορθολογικός τρόπος να βρεθεί μια ισορροπία Pareto παρόλο που δεν φαίνεται στον ορίζοντα τουλάχιστον σε πρώτη ματιά ούτε ισορροπία Nash.