Μόνο όταν πηγαίνεις στο εξωτερικό, μπορείς να αντιληφθείς όχι μόνο τη φύση αλλά και τη λειτουργία του Ελληνισμού. Έχει πάντα ως πυρήνα την πατρίδα, αλλά το σημείο αναφοράς είναι η Ανθρωπότητα. Με αυτήν την έννοια είναι δώρο του Χρόνου. Η εξωστρέφεια του Ελληνισμού είναι στη φύση του και αυτή απαιτεί να λειτουργεί ως δίκτυο. Βέβαια είναι επίσης ικανός να κάνει ανασυγκρότηση, όταν βλέπει ότι κινδυνεύει ο πυρήνας είτε από εξωτερικές είτε εσωτερικές επιθέσεις, πράγμα που σημαίνει ότι θέλει να διατηρήσει την ανθεκτικότητά του. Τον Ελληνισμό τον έχουμε δει σε δράση με τη Φιλική Εταιρεία για την Εθνική Επανάσταση, αλλά και σε άλλες κρίσιμες περιπτώσεις. Όμως είναι θεμελιακή η σχέση του με την Ανθρωπότητα και το κύριο του έργο την αφορά γιατί κάθε ανακάλυψή του ή καινοτομία του δεν έχει περιορισμένο πλαίσιο. Αυτή η λειτουργία του είναι ξεκάθαρη στον χώρο των επιστημών και στην Ελλάδα φαίνεται από την έκφραση: οι Έλληνες διαπρέπουν στο εξωτερικό. Ο τοπικός εχθρός του Ελληνισμού είναι ο ελλαδισμός και ο ολικός η βαρβαρότητα. Αυτή η διπλή ιδιότητα εξηγεί και την ταυτόχρονη δράση σε αυτά τα επίπεδα ακόμα κι αν δεν είναι τόσο κατανοητό από πολλούς Έλληνες. Ο Ελληνισμός δεν βασίζεται στους κατοίκους, αλλά στους παραγωγούς έργου, επειδή μόνο αυτοί αλλάζουν τα δεδομένα σε επίπεδο Ανθρωπότητας, η οποία είναι η αγάπη του.