Ο Ιππότης δεν θέλησε να τη στενοχωρήσει
με τα γεγονότα που ακολούθησαν μετά το 1714
δεν της είχε μάθει τι είχε γίνει το 1699.
Ήθελε χρόνο για να της διδάξει ότι τίποτα
δεν είναι δεδομένο όταν οι μονάδες είναι οι αιώνες.
Όλα ήταν προσωρινά λόγω δυναμικής
αλλά που να βρεθεί σημείο αναφοράς
χωρίς μνήμη μέλλοντος.
Την σήκωσε πρώτα για να φτάσει στο ύψος
των πιο πολύτιμων βιβλίων της βιβλιοθήκης.
Ποτέ πριν δεν τα είχε δει από τόσο κοντά.
Στην αρχή δεν κατάλαβε την κίνησή του
αλλά τον εμπιστευόταν
κι ήξερε ότι ήταν πράξη.
Έτσι κοίταξε προσεχτικά κάθε βιβλίο
που βρισκόταν σε αυτό το ράφι.
Τα έβλεπε μ’ ένα άλλο βλέμμα
κι ένιωθε μέσα της τη δύναμη του Ιππότη.
Όταν την κατέβασε, μόλις άγγιξε το χαλί του είπε:
– Δεν έχουμε τελειώσει λοιπόν…
– Όχι μαθήτρια. Χαίρομαι που το κατάλαβες…
– Θα μου πείτε τι έγινε μετά…
– Ναι αρχίζουμε σήμερα την πολυκυκλικότητα.
– Δεν ξέρω αυτή τη λέξη…
– Το ξέρω αλλά ήδη τη ζεις μαζί μου…
– Τότε πείτε μου για τη ζωή μας.