Όταν τελείωσε τις εξηγήσεις του κι έφτασε στο περίφημο
Uti possidetis juris
η μικρή δεν κρατήθηκε και φώναξε:
– Είναι άδικο!
– Το ξέρω, γι’ αυτό είμαστε εδώ.
– Μα πώς είναι δυνατόν;
– Όλα είναι εφικτά.
– Τότε είναι δυνατόν.
– Αυτό ήθελα να σου πω.
Απλώς χρειαζόταν μία νέα υπέρβαση, τώρα που το κέντρο
δεν κινδύνευε πια από τη βαρβαρότητα έπρεπε
ν’ αρχίσουν οι πιο βαθιές αποστολές στα άκρα
για να ζήσουν και αυτά την απαραίτητη ελευθερία.
Είχαν διώξει τον εχθρό μακριά
αλλά αυτός αναζητούσε ακόμα σκλάβους.
Κι έπρεπε να γίνει μία άλλη διακλάδωση
που θα κρατούσε αιώνες και αυτή.
– Τι θέλεις τώρα;
– Να τους βοηθήσετε.
– Αυτό θα κάνουμε.
– Γιατί μου έχετε μάθει ότι οι αθώοι δεν πρέπει
να πέσουν θύματα της βαρβαρότητας. Απλώς…
– Τι άλλο θέλεις;
– Θέλω να είμαι κι εγώ σε αυτή την απελευθέρωση.
– Ανέβα στους ώμους μου.