Εκτός κύκλου εντός αεροδρομίου, με την ελευθερία του αστροναύτη
στα όρια της γης και του ουρανού σε νέα αποστολή
σκεφτόταν τους περιορισμούς του συμβατικού
για να κάνει την απαραίτητη υπέρβαση
λόγω της ανάγκης που υπήρχε
με τα νέα δεδομένα.
Που ήταν η Ανθρωπότητα μέσα σε τόσο κόσμο
που κοιτούσε αδιάφορα το παρελθόν
λες και δεν επηρέαζε το παρόν
και δεν προετοίμαζε το μέλλον.
Σε αυτές τις περιπτώσεις φαινόταν με ξεκάθαρο τρόπο
ότι αποτελούσε μια μειονότητα των κοινωνιών της λήθης
ακόμα κι αν αυτή η παρατήρηση
έδινε την εντύπωση
ότι ήταν παράλογη.
Άρχισε να γράφει τον νέο κώδικα
σαν να ήταν μπροστά σε μια εξελιγμένη οθόνη
που δεν είχε πια υλικά χαρακτηριστικά.
Έγραφε με αντίστροφο τρόπο το κείμενο σαν να ήταν αντικείμενο.
Δεν ήταν γραφή για ανάγνωση, μόνο για κωδικοποίηση ιδεών.
Εκείνη τη στιγμή θυμήθηκε την τεχνική του κύκλου
που είχαν αξιοποιήσει ο Hardy κι ο Ramanujan
για να λύσουν το άλυτο πρόβλημα του επιμερισμού
κι ένιωσε μέσα του πόσο το διακριτό
ήταν συνδεδεμένο με το συνεχές
ακόμα κι αν αυτό ήταν δύσκολα αποδεκτό
από κάποιον που δεν είχε τέτοια βιώματα.
Πόσο δύσκολο ήταν άλλωστε η κατανόηση της χρήσης των μαθημάτων
για την εξέλιξη της Ανθρωπότητας
ενώ αποτελούσαν την τιμή του ανθρώπινου πνεύματος.
Εντός κύκλου όλα ήταν τόσο εύκολα
επειδή δεν υπήρχαν επεκτάσεις ούτε επιπτώσεις
ενώ όλο το έργο που ήταν αναγκαίο για την Ανθρωπότητα
έπρεπε να υλοποιηθεί εκτός
για ν’ απελευθερωθούν ακόμα και οι σκλάβοι.
Αυτό ήταν το πρέπον και αποτελούσε κλειδωμένο στόχο.